Κορονοσκουπίδια

«Δρόμοι γεμάτοι χειρουργικές μάσκες, δρόμοι σπαρμένοι πλαστικά γάντια» είναι ο ύμνος των (αν)Ελεύθερων Πολιορκημένων, του Covid-19, που πετάνε τα κορονο-σκουπίδια τους όπου βρουν.
Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία. Πάνω από δέκα χρησιμοποιημένα πλαστικά γάντια και τουλάχιστον τέσσερις χειρουργικές μάσκες, πεταμένες νωχελικά στο...
 
δρόμο, σπαρμένες στην άσφαλτο και στα πεζοδρόμια, μέτρησα σε απόσταση περίπου 200 μέτρων, έξω από μεγάλο νοσοκομείο της Αττικής. Οι πιο διακριτικοί, ή μάλλον κουτοπόνηροι, τις φυτεύουν στους θάμνους και στα παρτέρια, θεωρώντας ότι εκεί δεν πειράζουν ή δε φαίνονται.

Προστατεύονται οι πολίτες από τον κορονοϊό, δε λέω, παίρνουν τις προφυλάξεις που θεωρούν απαραίτητες. Αλλά μετά, όταν θεωρήσουν ότι ο κίνδυνος πέρασε, ξεφορτώνονται τα μέσα ατομικής προστασίας όπου βρουν και όποιον πάρει ο χάρος. Άσε μετά τα κορόιδα, τους οδοκαθαριστές του Δήμου να μαζέψουν τις μολυσμένες μάσκες και γάντια, και αν κολλήσουν εκείνοι τίποτα, σκασίλα μας.

Λες και τα μέτρα περιορισμού της διασποράς του ιού στην κοινότητα αφορούν μόνο τους #μένουμε_σπίτι όχι τους εργαζόμενους που θέλουν δε θέλουν #μένουνε_στο_δρόμο ή μετακινούνται αναγκαστικά. Λες και η περιβόητη έννοια της ατομικής ευθύνης, με την οποία μας βομβαρδίζουν συνέχεια, μεταφράζεται στο κυνικό «μακριά από τον κ@λο μου και όπου θέλει ας είναι...».

Αφού το λένε οι ειδικοί και το ξαναλένε: Γάντια και μάσκες όχι στην ανακύκλωση, ούτε φυσικά στους δρόμους, αφού έτσι βάζουμε σε σοβαρό κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Τα πετάμε μόνο σε πράσινο κάδο απορριμάτων για υγειονομική ταφή ή σε κλειστό καλάθι σκουπιδιών με καπάκι - όπως αυτούς που πετάνε τα ιατρικά απόβλητα στα νοσοκομεία.

Είναι άχαρο και πιθανόν ανώφελο, να εστιάζεις σε φαινόμενα ατομικής αμέλειας και αδιαφορίας, όταν υπάρχουν μεγάλα και σοβαρά προβλήματα, και διαχρονικές ευθύνες όσων κυβερνούν και έχουν φέρει το σύστημα δημόσιας υγείας σε αυτό το οριακό σημείο. Όταν όμως κάνουμε ότι χειροκροτούμε τους γιατρούς, που μας σώζουν τις ζωές, ας σκεφτούμε ότι τις ζωές μας σώζουν εξίσου οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, που χωρίς αυτούς θα μας έτρωγε όχι μόνο ο ιός, αλλά η βρώμα και η δυσωδία, και χίλιες δυο ασθένειες που κάποτε ήταν πολύ πιο θανατηφόρες από όσο είναι σήμερα οι διάφορες εκδοχές της γρίπης.

Ας μην είμαστε λοιπόν γαϊδούρια (μεταφορικά μιλώντας, όχι πως τα συμπαθέστατα ζωάκια μας φταίνε σε τίποτα), και ας πετάμε τις χρησιμοποιημένες μάσκες και τα γάντια στους πράσινους κάδους. Όχι στο δρόμο. Πόσο δύσκολο είναι;...

Αφροδίτη Τζιαντζή
Πηγή: efsyn.gr