Ένας ακόμη «γλυκός πονοκέφαλος» για τους γονείς είναι η αγορά σχολικών ειδών για τη νέα σχολική χρονιά…
Kάθε τέτοια εποχή ήταν για όλους μας η στιγμή που πρήζαμε τους γονείς μας για να μας πάνε στα καταστήματα παιχνιδιών που πουλούσαν τα σχολικά είδη και να σηκώσουμε το μαγαζί. Για κάποιες γενιές αυτό το ρήμα είχε άλλη σημασία απ΄αυτή που είχε για εμάς.
Για τα παιδιά της δεκαετίας του ’80 για παράδειγμα σήμαινε μια σχολική τσάντα κάθε 3-4 χρόνια στην καλύτερη, μια ποδιά, 4-5 διαφάνειες, 5-10 τετράδια, 2 στυλό, μια γόμα, μια ξύστρα, δυο μολύβια, μια τζατζίκι μια τυροκαυτερή.
Για τα παιδιά της δεκαετίας του ’60 σήμαινε μια τσάντα μια φορά την 5ετία, ποδιά, 2-3 τετράδια το πολύ και 2-3 μολύβια με σκοπό να σου μείνουν τα δύο γιατί το ένα στο έκλεβε πάντα κάποιος συμμαθητής.
Για μια γενιά της τελευταίας δεκαετίας η έναρξη της σχολικής χρονιάς σημαίνει λεφτά που θα μπορούσαν να είναι ισόποσα με λεφτά διακοπών. Επίσης η έναρξη της σχολικής χρονιάς δεν είναι η αρχή και το τέλος των αγορών. Δεν είναι μόνο τα μολύβια και τα στυλό που τελειώνουν στο τρίμηνο, με κάποια να χάνονται ή να χαρίζονται. Είναι μέχρι και η τσάντα που πρέπει να ταιριάζει στυλιστικά με κάποια ρούχα. Είναι τα τετράδια που αλλάζουν. Είναι χαρτόνια. Χαρτιά γκοφρέ, μπλάνκο, μαρκαδόροι, κηρομπογιές.
Είναι usb στικάκια. Κάτι που αν το έλεγες ακόμα και στη δική μου γενιά θα σε κοιτούσαμε περίεργα. Οι επιταγές της τεχνολογίας και η ανάγκη κάθε παιδιού να δημιουργεί τη δική του περσόνα και να εναρμονίζεται ταυτόχρονα με τους συμμαθητές επιτάσσει ακόμα και ακουστικά ή μικρά ηχεία και εκτυπωτές. Μόνο που δεν ζητάνε να κουβαλήσει το καθένα τον δικό του προτζέκτορα.
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό κάθε μάθημα απαιτεί κι από 15-20 αξεσουάρ. Αν το πολλαπλασιάσεις με τα μαθήματα που υπάρχουν, βγάζεις ένα 200άρι ευρώ σε μια περίοδο που σκάει ακριβώς μετά τις διακοπές. Ακόμα κι αν δεν έχει φύγει το δώρο καλοκαιριού στις διακοπές, το κλαις λίγο πριν αρχίσει η σχολική χρονιά. Ειδικά από τότε που μπήκαν και οι αλυσίδες ηλεκτρονικών στο παιχνίδι, η φάση έχει ξεφύγει.
Κατ΄αρχάς, μόνο να μπει κάποιος γονιός στη διαδικασία να τσεκάρει πρώτα online τα προϊόντα, χάνεται. Είναι σαν και μας που μπαίνουμε e-food να δούμε τι θα παραγγείλουμε για φαγητό και μας παίρνει τριπλασία ώρα από το φαγητό. 40 λεπτά παραγγελία, 10 λεπτά μασούλημα.
Τα σχολικά πλέον είναι σε μόνιμη σύνδεση με την pop culture της εποχής και εναρμονίζονται με αυτά που βλέπουν τα παιδιά στο διαδίκτυο. Δηλαδή είναι απόδοση 1.10 να υπάρξει τσάντα Sin Boy από του χρόνου. Τσάντες και μολύβια με Marvel είναι από χρόνια σε αφθονία, ενώ παίζουν κι οι τσάντες από κινούμενα.
Επίσης, υπάρχει άλλη λίστα για όσα θα χρησιμοποιηθούν στο σχολείο, άλλη για το φροντιστήριο και άλλη για το γραφείο στο δωμάτιο.
Καταλαβαίνει κανείς με όλα τα παραπάνω ότι το παιδί είτε πηγαίνει στο σχολείο μαζί με ένα φορτηγό να ξεφορτώσει είτε ξεκινάει βάρη και γυμναστική από τα 6 του για να σηκώσει όλα αυτά που παίρνει μαζί του. Καταλαβαίνει ότι τα παιδιά παίζει και να χρειάζονται μέχρι και σεκιούριτι για να μην τους κλέψουν όλα αυτά που έχει η τσάντα τους.
Μέχρι ενός σημείου σκέφτεσαι εσύ ο παλαιολιθικός – κι εμείς μαζί σου – ότι τα παιδιά έχουν ξεχάσει την παιδικότητα τους με όλα αυτά. Όμως ο κόσμος εξελίσσεται και φέρνει νέες απαιτήσεις!
Πηγή: menshouse.gr
Για τα παιδιά της δεκαετίας του ’80 για παράδειγμα σήμαινε μια σχολική τσάντα κάθε 3-4 χρόνια στην καλύτερη, μια ποδιά, 4-5 διαφάνειες, 5-10 τετράδια, 2 στυλό, μια γόμα, μια ξύστρα, δυο μολύβια, μια τζατζίκι μια τυροκαυτερή.
Για τα παιδιά της δεκαετίας του ’60 σήμαινε μια τσάντα μια φορά την 5ετία, ποδιά, 2-3 τετράδια το πολύ και 2-3 μολύβια με σκοπό να σου μείνουν τα δύο γιατί το ένα στο έκλεβε πάντα κάποιος συμμαθητής.
Για μια γενιά της τελευταίας δεκαετίας η έναρξη της σχολικής χρονιάς σημαίνει λεφτά που θα μπορούσαν να είναι ισόποσα με λεφτά διακοπών. Επίσης η έναρξη της σχολικής χρονιάς δεν είναι η αρχή και το τέλος των αγορών. Δεν είναι μόνο τα μολύβια και τα στυλό που τελειώνουν στο τρίμηνο, με κάποια να χάνονται ή να χαρίζονται. Είναι μέχρι και η τσάντα που πρέπει να ταιριάζει στυλιστικά με κάποια ρούχα. Είναι τα τετράδια που αλλάζουν. Είναι χαρτόνια. Χαρτιά γκοφρέ, μπλάνκο, μαρκαδόροι, κηρομπογιές.
Είναι usb στικάκια. Κάτι που αν το έλεγες ακόμα και στη δική μου γενιά θα σε κοιτούσαμε περίεργα. Οι επιταγές της τεχνολογίας και η ανάγκη κάθε παιδιού να δημιουργεί τη δική του περσόνα και να εναρμονίζεται ταυτόχρονα με τους συμμαθητές επιτάσσει ακόμα και ακουστικά ή μικρά ηχεία και εκτυπωτές. Μόνο που δεν ζητάνε να κουβαλήσει το καθένα τον δικό του προτζέκτορα.
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό κάθε μάθημα απαιτεί κι από 15-20 αξεσουάρ. Αν το πολλαπλασιάσεις με τα μαθήματα που υπάρχουν, βγάζεις ένα 200άρι ευρώ σε μια περίοδο που σκάει ακριβώς μετά τις διακοπές. Ακόμα κι αν δεν έχει φύγει το δώρο καλοκαιριού στις διακοπές, το κλαις λίγο πριν αρχίσει η σχολική χρονιά. Ειδικά από τότε που μπήκαν και οι αλυσίδες ηλεκτρονικών στο παιχνίδι, η φάση έχει ξεφύγει.
Κατ΄αρχάς, μόνο να μπει κάποιος γονιός στη διαδικασία να τσεκάρει πρώτα online τα προϊόντα, χάνεται. Είναι σαν και μας που μπαίνουμε e-food να δούμε τι θα παραγγείλουμε για φαγητό και μας παίρνει τριπλασία ώρα από το φαγητό. 40 λεπτά παραγγελία, 10 λεπτά μασούλημα.
Τα σχολικά πλέον είναι σε μόνιμη σύνδεση με την pop culture της εποχής και εναρμονίζονται με αυτά που βλέπουν τα παιδιά στο διαδίκτυο. Δηλαδή είναι απόδοση 1.10 να υπάρξει τσάντα Sin Boy από του χρόνου. Τσάντες και μολύβια με Marvel είναι από χρόνια σε αφθονία, ενώ παίζουν κι οι τσάντες από κινούμενα.
Επίσης, υπάρχει άλλη λίστα για όσα θα χρησιμοποιηθούν στο σχολείο, άλλη για το φροντιστήριο και άλλη για το γραφείο στο δωμάτιο.
Καταλαβαίνει κανείς με όλα τα παραπάνω ότι το παιδί είτε πηγαίνει στο σχολείο μαζί με ένα φορτηγό να ξεφορτώσει είτε ξεκινάει βάρη και γυμναστική από τα 6 του για να σηκώσει όλα αυτά που παίρνει μαζί του. Καταλαβαίνει ότι τα παιδιά παίζει και να χρειάζονται μέχρι και σεκιούριτι για να μην τους κλέψουν όλα αυτά που έχει η τσάντα τους.
Μέχρι ενός σημείου σκέφτεσαι εσύ ο παλαιολιθικός – κι εμείς μαζί σου – ότι τα παιδιά έχουν ξεχάσει την παιδικότητα τους με όλα αυτά. Όμως ο κόσμος εξελίσσεται και φέρνει νέες απαιτήσεις!
Πηγή: menshouse.gr
Hello, my name is Jack Sparrow. I'm a 50 year old self-employed Pirate from the Caribbean.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου