Χρήστος Γώγος
Φυσικοθεραπευτής Γ.Ν.Ημαθίας
Μεταπτυχιακό δίπλωμα Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας, Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας
Αποτελεί πραγματικότητα, ο προβληματισμός των επιστημόνων που ασχολούνται με την αποκατάσταση, σχετικά με τη χρήση όρων και εννοιών που αφορούν τα άτομα με αναπηρία. Η χρήση των όρων “αναπηρία”, “ανεπάρκεια” και “μειονεξία” έχουν πρακτική αξία, μόνον όταν προσπαθούν να συνδυάσουν το βιοϊατρικό με το κοινωνικό μοντέλο, ώστε πάντα να εξετάζονται τα σωματικά προβλήματα με τις κοινωνικές επιπτώσεις τους συνδυαστικά και υπό το πρίσμα της μεταξύ τους αλληλοσυσχέτισης.
Γνωρίζουμε ότι, η ανεπάρκεια και η δυσλειτουργία προσδιορίζονται, κάθε φορά, ανάλογα με το πολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο παρατηρούνται, χωρίς η όποια ανεπάρκεια να οδηγεί αναγκαστικά σε αναπηρία, παρά μόνο εάν αυτός που παρουσιάζει την ανεπάρκεια αυτή, αισθάνεται τον εαυτό του ως άτομο με αναπηρία και ανικανότητα.
Ο προσδιορισμός της αναπηρίας είναι δύσκολος και δεν πρέπει να εξαρτάται από τη συχνότητα εμφάνισης συγκεκριμένων τυπικών μορφών. Το αφύσικο δεν πρέπει να προκύπτει εξαιτίας της περιορισμένης συχνότητας εμφάνισής του και οι συχνότερα εμφανιζόμενες μορφές ειδών να θεωρούνται ως τυπικές. Το τυπικό-φυσικό και το άτυπο-αφύσικο προσδιορίζονται στο πολιτισμικό πλαίσιο που εμφανίζονται. Η ανεπάρκεια και έλλειψη μιας δεξιότητας εντοπίζεται και χαρακτηρίζεται ως αναπηρία σε μια κοινωνία, μόνο όταν το σύνολο της κοινωνίας αυτής διαθέτει τη συγκεκριμένη δεξιότητα. Δεδομένης δε, της αργής αλλαγής νοοτροπίας της κοινωνίας γεννάται το ερώτημα αν τελικά είναι επωφελής ή επιζήμιος για την ίδια την κοινωνία, ο χαρακτηρισμός των ανθρώπων ως κανονικών ή όχι, βάσει των συγκεκριμένων κριτηρίων που κάθε φορά αυτή (η κοινωνία) αποδέχεται.
Η μειονεξία υποδηλώνει μια ανικανότητα στο άτομο που θεωρείται εγγενής, ενώ στην πραγματικότητα ο κοινωνικός περίγυρος είναι αυτός που με τη στάση του, καθιστά το άτομο ανίκανο να επιδοθεί στην όποια δραστηριότητα, υιοθετώντας ακόμη και ρατσιστικές συμπεριφορές κοινωνικού αποκλεισμού. Οι κοινωνικές προκαταλήψεις και τα στερεότυπα είναι αυτά που μετατρέπουν τη μειονεξία σε ανεπάρκεια και αναπηρία. Ενώ αντίθετα, αν τροποποιηθεί το περιβάλλον το μειονέκτημα βελτιώνεται ή και εξαλείφεται.
Αυτό που απαιτείται είναι η ολιστική προσέγγιση των ατόμων με αναπηρία, πέρα από την εξειδίκευση του καθενός επιστήμονα, προκειμένου, σε συνεργασία με τα άτομα αυτά να αυξηθούν οι ευκαιρίες που τους παρέχονται στην κοινότητα. 
Hello, my name is Jack Sparrow. I'm a 50 year old self-employed Pirate from the Caribbean.