Μακριά από πολιτικές παρατάξεις, κομματικούς στρατούς και δήθεν επαναστατικές νεωτεριστικές πλατφόρμες που θα μας σώσουν, παρακολουθώ εδώ και καιρό τα οικονομικά και πολιτικά γεγονότα τα οποία είναι κατακλυσμιαία και αφορούν φυσικά και το χώρο της παιδείας. Ένα φάσμα αλλαγών και νέων θεσμοθετήσεων, οδηγούν καθημερινά προς το χειρότερο το ελληνικό πανεπιστήμιο όπως αντιλαμβάνομαι ακόμη και εγώ, ένας απλός προπτυχιακός φοιτητής.
Το πανεπιστήμιο φυσικά μόνο του δεν αποτελεί παρά ένα μικρό κομμάτι, μιας ολόκληρης κοινωνίας η οποία οδηγείται στα άκρα, η οποία ζει ήδη στα όριά της. Ωστόσο μπορεί από αυτό να ξεκινήσει η αλλαγή. Η νεολαία είναι αυτή που θα πρέπει να αλλάξει πολλά πράγματα σε αυτή τη χώρα ώστε να έχει αργότερα καλύτερο επίπεδο ζωής, και όταν λέω αλλαγή δεν εννοώ φυσικά καμιά επανάσταση.
Η ιστορία έχει αποδείξει και ακόμη πειστικότερα στην Ελλάδα, ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν τα κακώς κείμενα και να δημιουργήσουν ένα καλύτερο αύριο. Μήνες και μήνες βλέπουμε μια χώρα να παραπαίει, μια κοινωνία να οδηγείται στην εξαθλίωση και ένα όλο και ισχυρότερο μεταναστευτικό ρεύμα νέων ανθρώπων να κινείται γοργά και αποφασιστικά προς το βορρά κυρίως. Νέων και κυρίως πτυχιούχων, με δύο λόγια το καλύτερο και πολυτιμότερο εργατικό δυναμικό της χώρας.
Όταν αναφέρομαι στην αλλαγή, όπως προείπα δε μιλώ για καμιά επανάσταση ούτε για κοινωνική ένταση. Μιλώ για παραμονή. Παραμονή εδώ. Η Ελλάδα περισσότερο από ποτέ έχει ανάγκη τους καλύτερους έλληνες, τους νέους της, που θα αποφασίσουν να ζήσουν εδώ. Μόνο με αυτούς θα μπορέσει να αλλάξει και να γίνει μια σύγχρονη χώρα. Μόνο με αυτούς θα έχει μέλλον!
Μια νέα μετανάστευση μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί. Ποιος θα ζητήσει αξιοκρατία και παιδεία, δικαιοσύνη και δικαίωμα στην μόρφωση, ποιος θα ζητήσει ευκαιρία και τελικά δημοκρατία και ελευθερία, ποιος θα τα ζητήσει όλα αυτά αν λείπουν οι άνθρωποι που έχουν μέλλον;
Θα πρέπει να αλλάξουμε αυτήν τη χώρα, για μας τους ίδιους, να μείνουμε και να αποδείξουμε ότι μπορεί να αλλάξει ριζικά προς το καλύτερο, αν βέβαια υπάρχουν αυτοί που θέλουν την διαφορετική Ελλάδα, και πιστεύω πως υπάρχουν τέτοιοι νέοι, ανεξάρτητοι και ορεξάτοι, που θέλουν την Ελλάδα της προόδου και της δικαιοσύνης, και όχι την Ελλάδα της πόλωσης και του ρουσφετιού.
Ο καθένας από μας βιώνει μια κοινωνία και ένα κράτος τα οποία θεμελιώθηκαν λάθος, χτίστηκαν στραβά, και τώρα, μετά το σεισμό, η οικοδομή είναι ετοιμόρροπη. Και γκρεμίζεται, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα. Χωρίς εμάς η οικοδομή θα καταρρεύσει μονομιάς, η κοινωνία θα απομείνει χωρίς όνειρα, η Ελλάδα ολάκερη, θα γκρεμιστεί χωρίς ελπίδα αναδόμησης. Κοιτάξτε μερικά ορεινά χωριά που κατοικούνται από ελάχιστους ηλικιωμένους, είναι μια μικρογραφία του πώς θα είναι ολάκερη η Ελλάδα σε κάποια χρόνια αν φύγουμε όλοι εμείς. Αξίζει λοιπόν η προσπάθεια να μείνουμε. Αλλά δεν εξαρτάται μονάχα από εμάς. Αυτοί που αποφασίζουν πρέπει να φροντίσουν γι αυτό. Και όχι μόνο …..
Τσιαμήτρος Γιάννης
Πρωτοετής στο Οικονομικό του ΑΠΘ
Hello, my name is Jack Sparrow. I'm a 50 year old self-employed Pirate from the Caribbean.
2 σχόλια:
Σωστός,δε λέω, συμφωνώ...αλλά σκέψου, πώς για να μείνουν οι νέοι εδώ πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες. Αν κάποιος παίρνει το πτυχίο του,προσπαθεί να βγει στην αγορά εργασίας, δε τα καταφέρνει κι αν τα καταφέρει του βάζεις από την αρχή υπέρμετρη φορολογία (Άλλο θέμα αυτό- γιατί ποτέ δε τα παίρνουν από αυτούς που πρέπει, και οι πλούσιοι γίνονται σαφώς πλουσιότεροι, και οι έχοντες μένουν ανέπαφοι), τότε τι έναυσμα να δώσεις σε αυτά τα παιδιά , που θέλουν να δημιουργήσουν , να ονειρευτούν, να εκμεταλλευτούν τα πιο παραγωγικά τους χρόνια και δε μπορούν...;;Ξέρεις, νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα δε μάθαμε να εκτιμάμε όσους πραγματικά αξίζουν, αυτούς που αγωνίζονται κάθε μέρα για να τα καταφέρουν , για να πάνε μπροστά.Πάντα υπάρχει κάποιος με μέσο, ο τάδε ή ο δείνα με κάποιον συγγενή χ σε εκίνη τη θέση που για κάποιο περίεργο λόγο πρέπει να "διακριθεί", ανεξαρτήτως προσόντων... Δυστυχώς, από ανέκαθεν , ρουσφετολογία , αναξιοκρατία και πάει λέγοντας...Οπότε ο νέος που θέλει να επιβιώσει τι πρέπει να κάνει;;Τελοσπάντων, ας είμαστε αισιόδοξοι, ακόμα, γιατί, συμφωνώ μαζί σου, η φυγή δεν είναι λύση!
να μείνουμε και να κάνουμε τί;
αν δεν υπάρξει ανατροπή των πολιτικών που ακολουθούνται, με το να μείνουν απλώς στην Ελλάδα οι νέοι δεν θα γίνει τίποτα...το ζήτημα είναι και να μείνουν και να παλέψουν όχι γενικά και αόριστα αλλά για την απεξάρτηση από τους χρεομηχανισμούς τα παθογενή νομίσματα και τις μεροληπτικές για το κεφάλαιο πολιτικές, για μια εναλλακτική οδό που ο λαός θα κυβερνά για τον εαυτό του!
Δημοσίευση σχολίου