Κράτος "καρκίνωμα"…

Η ιστορία ξεκινά από το 2004 όταν η Κα Βούλα Σιδηροπούλου από τη Θεσσαλονίκη ανακαλύπτει ότι πάσχει από καρκίνο ωοθήκης, ο οποίος έχει κάνει διασπορά στο παχύ έντερο, κλπ. Από τότε μπαίνει σε μία διαδικασία μάχης για τη ζωή. Ένα κέντρο εξειδικευμένο στη Γερμανία, που εφαρμόζει μία πιο "προχωρημένη" επιστημονική θεραπεία, την υπερθερμική χημειοθεραπεία. Με αυτήν τη θεραπεία αρχίζει να νοιώθει καλύτερα, βρίσκει πάλι τον εαυτό της. Σε όλη αυτήν την προσπάθεια υπάρχει ένα τεράστιο εμπόδιο. Το ΙΚΑ. "Ο αγώνας με το ΙΚΑ ξεπερνά σε σκληρότητα και αναλγησία αυτόν της ασθένειας. Έρχεται να προσθέσει εξουθένωση, ψυχολογική και σωματική, σε μία χρονική περίοδο που η χημειοθεραπεία διαλύει και τους πιο δυνατούς", αναφέρει η Κα Σιδηροπούλου σε επιτολή που έστειλε με παραλήπτες τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό. Οχυρωμένοι πίσω από Νόμους, Υπουργικές Αποφάσεις, διατάξεις και υποπαραγράφους το ΙΚΑ την αναγκάζει να περάσει από επιτροπή για να της επιτρέψει το αυτονόητο: να ταξίδέψει στη Γερμανία για να σώσει τη ζωή της στην κυριολεξία, καθώς δεν υπάρχει αντίστοιχη παροχή της θεραπείας σε νοσοκομείο της Ελλάδας. Φανταστείτε το αυτό να συμβαίνει κάθε φορά στα 20 ταξίδια θεραπείας στη Γερμανία. Το αποκορύφωμα όμως έρχεται στη συνέχεια. Το ΙΚΑ προσφεύγει στη Δικαιοσύνη για χρήματα που έχει δώσει για κάποιες από τις θεραπείες, ζητώντας τα πίσω. Ζητά ταυτόχρονα από την Κα Σιδηροπούλου να υπογράψει χαρτί ότι αν το Δικαστήριο κρίνει πως η κατάσταση δεν ήταν τόσο επείγουσα, τότε θα πρέπει να επιστρέψει τα χρήματα που εισέπραξε και μάλιστα έντοκα! Και αν νομίζετε, πως με αυτές τις κινήσεις τελείωσαν τα αποθέματα αναλγησίας, γελιέστε. "Τελευταία", λέει η Κα Σιδηροπούλου, "με ρώτησαν πόσο καιρό θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση". Επειδή, προφανώς, σε αυτήν την Χώρα κάποιοι έχουν ξεχάσει το ρόλο τους και κάποιοι άλλοι νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με τις ζωές συνανθρώπων μας, οχυρωμένοι πίσω από γραμμές και λέξεις, τις οποίες ερμηνεύουν κατά το δοκούν να θυμίσουμε το αυτονόητο: Μιλάμε για τη ζωή την ίδια. Μιλάμε για έναν άνθρωπο, όχι έναν αριθμό, έναν άνθρωπο που παλεύει για τη ζωή του. Ποιός σας έχει δώσει το δικαίωμα να τον εξευτελίζετε έτσι; Ποιός σας έδωσε το δικαίωμα να κάνετε τόσο την Κα Σιδηροπούλου, όσο και τον καθένα από αυτούς που μπλέκουν στα δίχτυα της γραφειοκρατίας σας, ως ικέτες του αυτονόητου; Κύριε Αβραμόπουλε αυτό είναι το έργο στο Υπουργείο που λέγατε ότι είχατε ολοκληρώσει; Κύριοι υπόλοιποι αρμόδιοι, τί σόϊ κοινωνικό κράτος μας επιφυλάσσετε; Για αυτό όλοι οι Έλληνες πληρώνουν και πληρώνουν και πληρώνουν αασφαλιστικές εισφορές μία ολόκληρη εργασιακή ζωή; Για να τους αντιμετωπίζετε ως σκουπίδια; Για να τους ζητάτε πίσω αυτά που δικαιούνται και να τους σέρνετε στα Δικαστήρια; Αυτό είναι κ.Καραμανλή σήμερα, κ.Παπανδρέου αύριο ή όποιος τέλος πάντων μεθαύριο το επίπεδο που θέλετε να προσφέρετε ως ζωή σε εμάς; Αν είναι έτσι να μας το πείτε, γιατί δεν το θέλουμε. Και προφανώς δεν θέλουμε εσάς και αυτές τις πολιτικές. Ζητώνται απαντήσεις. Μαζί με ανθρωπιά. Και μην οχυρωθείτε πίσω από Νόμους, κλπ, γιατί ακόμα και αυτούς εσείς τους φτιάχνετε…
(http://www.newsblog.gr