Μερικά παιδιά δεν θέλουν να πάνε στο σχολείο

Γράφει, ο Θόδωρος Δημητριάδης

Τι κάνεις όταν το παιδί σου αρνείται πεισματικά να πάει στο σχολείο ή βάζει τα κλάματα μόλις αφήνεις το χέρι του έξω από την τάξη;

Κάποιοι γονείς αυτοσχεδιάζουν, το παρακαλάνε, του υπόσχονται, το απειλούν.

Το... 

 

 

 

 

80% των παιδιών, συχνότερη στην Ά και ΄Β τάξη του δημοτικού, παρουσιάζουν μικρές ή μεγαλύτερες δυσκολίες προσαρμογής στο σχολικό περιβάλλον ή, σπάνια, έχουν σχολική φοβία. Γενικά τέτοια δυσκολία εμφανίζεται πιο συχνά σε παιδιά ηλικίας 6 έως 10 ετών, στα κορίτσια, στα πρωτότοκα και στα μοναχοπαίδια.

Αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους: Όταν η μαμά διακατέχεται από άγχος, ανασφάλεια ή φοβίες και τις περνά άθελά της και στο παιδί, στην περίπτωση που δεν έχει ικανοποιήσει επαρκώς τις δικές της ανάγκες και τις ικανοποιεί μέσω του παιδιού. Επίσης, όταν ο μπαμπάς είναι αδιάφορος ή παθητικός στο ρόλο του και το παιδί έντονα εξαρτημένο από τη μητέρα. Όταν οι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί. Όταν υπάρχει αδιαφορία ή έλλειψη επικοινωνίας στην οικογένεια. Όταν το παιδί δεν έχει αναπτύξει την κοινωνικότητά του, δεν έχει συνηθίσει να είναι με παιδιά ή δυσκολεύεται να κάνει σχέσεις με συνομήλικους του.

Τι μπορεί να βοηθήσει:

Ενθαρρύνετε το σταδιακά να αυτονομηθεί. Φροντίστε ώστε να έρχεται από μικρό σε επαφή με συνομήλικα παιδάκια. Ξεκινήστε τον παιδικό σταθμό από την ηλικία των 3 η 4 (ιδιαίτερα αν το παιδί δυσκολεύεται να σας αποχωριστεί). Ενθαρρύνετε το να συζητά τα συναισθήματα και τους φόβους του μαζί σας. Μοιραστείτε με το παιδί ιστορίες από τη δική σας παιδική ηλικία για να καταλάβει ότι δεν είναι το μόνο που νιώθει έτσι. Μη το φοβίζετε ή το αγχώνετε σχετικά με το σχολείο, με λόγια που το προκαταβάλλουν αρνητικά («Τέρμα το παιχνίδι τώρα που άρχισε το σχολείο» ή « τι θα πει η δασκάλα αν δει αυτά τα χάλια γράμματα;». Βοηθήστε το να εξοικειωθεί με το καθημερινό σχολικό πρόγραμμα χωρίς να το πιέζετε ή να το αγχώνετε.

Χρήσιμες συμβουλές:

Μη μαλώνετε ή απειλείτε το παιδί επειδή δεν θέλει να πάει σχολείο. Δείξτε ότι το καταλαβαίνετε, υποστηρίζοντας και ενθαρρύνοντας το σε αυτή τη δύσκολη για εκείνο περίοδο. Όταν μένει σπίτι, αποφύγετε τις εκδηλώσεις στοργής και τρυφερότητας. Υποδεχτείτε το όταν επιστρέφει από το σχολείο με ένα μεγάλο χαμόγελο χωρίς να δείχνετε την ανησυχία ή την απογοήτευσή σας αν έκλαψε εκεί. Προσπαθήστε να ανακαλύψετε την αιτία του φόβου του: Είναι το άγχος της επίδοσης; Μήπως φταίει η δασκάλα ή τα άλλα παιδιά; Στη συνέχεια κάντε τις ανάλογες συζητήσεις με το παιδί σας. Συζητήστε με τη δασκάλα το πρόβλημα και δείτε τι έχει να σας προτείνει. Μοιραστείτε το πρόβλημα με τον μπαμπά, παροτρύνοντας τον να αναλάβει πιο δραστήριο και ενεργητικό ρόλο. Αν η σχολική φοβία επιμένει και για κάποιο λόγο δεν τα καταφέρετε, πρέπει να απευθυνθείτε σε ψυχολόγο ή παιδοψυχολόγο